Kwettergek

Het heeft even geduurd maar hier weer een bericht uit Leersum.

Ter geruststelling, alle pups zijn blakend gezond, groeien als kool en eten tot ze een buik op pootjes zijn.

Sjieuke heeft tot nu toe een voorbeeldige rol gespeeld met geduld en toewijding.

Gisteren gromde Sjieuke naar de puppen. Ze heeft nog nooit naar wat of wie dan ook gegromd dus moet er iets bijzonders aan de hand zijn. Nageltjes te scherp? Bijten ze haar in de tepels? Of heeft ze na iets meer dan 5 tropenweken (het is hier natte moesson tijd) schoon genoeg van al die zorg?

Ik denk dat laatste dus zijn we haar langzamerhand aan het afspenen.

Wel zien we dat Sjieuke kluifjes en ander eten aanbiedt en dus aan de opvoeding is begonnen. Maar ja, hoe hou je orde in de klas als een deel niet oplet en de rest alleen oog heeft voor je tepels. Sta je mooi voor paal met je kluifje.

Vanmorgen hadden we een makkie. Normaal is het een zwijnenstal en lokken we de hele bubs naar buiten om ruimte te hebben voor het verschonen van werpkist en ren. De vet bedden blijven al enige tijd poepvrij en een groot deel poepte al op de kranten maar er zaten een paar wildpoepers tussen. Als er dan 44 pootjes doorheen rennen is het woord zwijnenstal op zijn plaats.

Het plassen doen ze vrij massaal op de kleden in de ren en dat resulteert in een vervaarlijk opbollende planken vloer. "Geeft niks, dat droogt wel weer op", zou Herman Finkers zeggen.

Maar vanmorgen lagen er 5 poepjes op de Telegraaf en niets ernaast. (Kan aan de krant liggen, lekker vloeipapier.) Deuren naar de tuin open en zie, de hele boel gaat buiten plassen en poepen. Ook opvallend dat ze dat steeds minder op het terras doen en zich liever terugtrekken tussen de planten of ver weg op het gras.

We zijn alle baasjes in spe zeer erkentelijk voor de meegebrachte (en opgestuurde!) kranten maar door deze zindelijkheid van buiten piesen en poepen komen we nu om in de oude kranten. Dus bij deze het verzoek om ze zelf in de papierbak te gooien en reken er maar op dat jullie bij het ophalen van je pup in oktober een stapeltje meekrijgen die kunnen de eerste dagen in het nieuwe huis van pas komen.

We genieten met volle teugen van dit prachtige nest. Ook als de nieuwe baasjes op bezoek komen is het heerlijk om die pracht te delen en te zien hoe menigeen zit te smelten. Sommigen kunnen niet wachten tot de acht weken om zijn en zijn al helemaal klaar met alle voorbereidingen thuis. Als je net als wij als een blok valt voor de wetter en er niet aan moet denken om een ander type hond te nemen dan geven we je groot gelijk en noemen we je kwettergek.

We beginnen de karaktertjes meer en meer te onderscheiden. In een volgend blok misschien meer specifieke rapporten maar hier alvast een paar observaties.

Er wordt al heel wat afgeknokt en omgegooid. Jet en Make maken daarbij het meeste kabaal. zowel als ze aan de winnende hand zijn (grommen) als wanneer ze de onderliggende partij zijn (piepen).

Er zijn heel zachtaardige en aanhankelijke hondjes zoals Teun, Senne, Maam en Boaike en meer onafhankelijke types zoals Famke, Dotje en Wolkje (Houna). Overigens vinden ze het allemaal heerlijk om op schoot genomen te worden.

De meeste pups eten razend snel maar niemand komt in de buurt van de snelheid van Senne.

Het hoogtepunt is de verse vlees hap die we inmiddels in shifts opdienen. Joppe, Senne en Make eten zo wild en snel en schudden hun kop zo hard dat een deel van het vlees door de kamer vliegt, anderen zoals Teun en Maam eten zonder smakken.

Joppe en Afke (Dirkje) zijn de prijsvechters van het stel. Een groot deel vecht meer voor de lol, Wolkje knalt iedereen omver, Teun gaat bij iedereen even langs, Afke en Famke hangen graag aan de nek, Maam draait al echte wetter rondjes. Hoe dan ook, iedereen krijgt er van langs of geeft er van langs en dat alles zonder rancune of gemok. Het zal wel zijn om een soort rangorde in het nest vast te stellen maar met even veel recht zou je kunnen zeggen dat het zo leuk is om te stoeien en je kracht te meten en je behendigheid te vergroten. Dat er uiteindelijk iemand de sterkste is, soit.

Ach, ze zijn allemaal even lief en wij kwettergek.