Ziek, maar geen paniek!

Het was even stil. Niet dat er niets gebeurd is, integendeel zou ik zeggen.

Geen paniek, alles is weer volledig onder controle en moeder en kind zijn voorbeeldige Wetters.

Afgelopen Vrijdag bleef Sjieuke ‘hangen’ tijdens het wandelen, ze was er niet helemaal bij. Ze wilde eigenlijk helemaal niet uit en dat had ons al moeten alarmeren want een rondje om wordt altijd hogelijk gewaardeerd.

Hoge koorts en hoge snelheid naar de dierenarts die ons een voorkeursbehandeling lijkt te geven. Volgens mij is hij helemaal gevallen voor onze Sjieuke en dat is overigens wederzijds.

Bloed onderzocht, diagnose: alles in orde maar wel duidelijke symptomen van baarmoederontsteking en dus is onze Sjieuke nu aan de antibiotica. Gelukkig een soort die niet door de barrière naar de melk kan gaan dus de puppen zijn nog naturel.

Uiteraard waren we zeer bezorgd, visioenen van 10 puppen die we dan zelf zouden moeten voeden en opvoeden bleken gelukkig overtrokken want een paar uur na de eerste toediening van de medicijnen kwam ze weer tot zichzelf en dat is sindsdien zo gebleven. Lang leve Alexander Fleming.

Ze werd als jonge moeder al verwend maar nu neemt dat schandalige proporties aan. De pillen worden geoffreerd in leverworst of ossenworst, en kippenlevertjes en hartjes worden als amuse of als snack welwillend aangenomen vooral als ze met de hand worden opgediend.

Tot zover de moeder.

De puppen hadden precies op de dag van de koorts van Sjieuke een dip in hun groei maar zaten een dag later alweer op de gebruikelijke curve, een gestage groei mede doordat Liesbeth en Hartog de achterblijvers een flesje of quality time bij de moeder geven. Dit weekend vielen bij alle puppen de schellen van de ogen. Eerst een voorzichtig gluren maar inmiddels met volle overtuiging en kennelijk ook al met enig besef van wat ze zien. Ook motorisch zijn er grote veranderingen gaande. Het tijgeren richting de tepels is via push ups inmiddels overgegaan naar een wankele vorm van lopen. Verschil in sekse of gewicht heeft op al deze ontwikkelingen nauwelijks invloed.

Het hele pak doet op dezelfde dag de ogen open, begint synchroon te lopen en interesse te tonen in zijn of haar omgeving.

Dat laatste uit zich bijvoorbeeld in spelen met je broertjes en zusjes. Schattig om te zien hoe ze elkaar opzoeken en een onbeholpen manier van stoeien oefenen.

Langs een rand van de werpkist hebben we kranten liggen en het kan toeval zijn maar het aantal plasjes en poepjes op deze ondergrond lijkt groter dan elders. We zullen er wat statistiek op loslaten maar voorlopig is het al een prettige conclusie dat onze zindelijkheidstraining vruchten afwerpt.

Met Goos (de kater) gaat het ook prima. In de nacht hebben we het kattenluikje gebarricadeerd (zie foto) en slaapt en eet hij in het atelier.

Overdag komt hij met enige regelmaat polshoogte nemen en respecteert hij de grenzen van de werpkist. Je ziet hem denken: ”Dat wordt nog wat”. Waarover later.