Halfweg

We zijn weer een weekje verder en de korte versie is dat alles OK is.

Hieronder de wat langere voor de geïnteresseerden.

Per dag zien we verschillen in behendigheid, spelopvattingen, omgang met de moeder, eetgedrag en karakters.

Een paar kanttekeningen per onderwerp om dat te illustreren.

Behendigheid: je voorpoten willen harder dan je achterpoten en zijn inmiddels gesynchroniseerd, een bocht nemen is eruit vliegen tenzij je schuin gaat, de drempel van de werpkist was een obstakel en nu slechts hinderlijk, je kan naar tepels springen en eraan blijven hangen terwijl moeder aan de wandel is in plaats van geduldig wachten toe moe gaat liggen. Het motto is: “je kan eigenlijk alles en morgen nog meer”.

Wat ondanks al deze motorische ontwikkelingen onveranderd is gebleven dat is de treffende overeenkomst van het achteraanzicht der puppen met stokoude kromgebogen mannetjes. O-benen, waggelende tred, twee wandelstokken.

Wat hadden we nog meer, spelopvatting: ik noem er een paar.

“In mijn oren bijten is gemeen”

“ Ik maak hier de regels”

“Jij mag lekker niet meedoen”

“Ik wil in de spits”

“Meisjes zijn stom”

“Duh”

“Nou mag ik op jouw rug”

“Ga ergens anders moeilijk doen”

“Wie heeft hier zitten kakken?”

“We zouden toch bekvechten”?

Als je 10 minuten kijkt naar het speelkwartiertje dan komt je hele jeugd ongecensureerd weer terug. De mijne was heel gelukkig maar mocht je een nestje honden willen fokken dan moet je wel rekening houden met confrontaties.

Omgang met de moeder.

Nou de moeder maakt graag een ommetje. Duidelijk?

We hebben in verband met de grotere mobiliteit inmiddels een ren geplaatst zodat de puppen overdag zowel in de ren als in de werpkist kunnen rondrennen. In de werpkist had Sjieuke geen schijn van kans om ergens te gaan liggen voor een voeding. Zoals ik hierboven schreef, werd ze letterlijk ‘besprongen’ en liep ze met bungelende puppen door de kist om ergens neer te ploffen. De ren maakt de zaken niet heel veel beter maar net genoeg om met wat schijnbewegingen de meute in een hoek te dirigeren om dan diametraal een plek te vinden. Een week geleden pasten de 10 puppen nog wel tussen de voor- en achterpoten maar ze zijn al bijna 5x geboortegewicht en dat past gewoon niet meer. Bedolven is wel een goed woord.

Over een week moeten we de doodlig stangen weer terugsteken. Niet voor de puppen dit keer.

Sjieuke geeft nog altijd volop voeding. Ik denk zo’n 5 keer per dag en vaak doet ze er een tukkie bij zodat het voeden inclusief lebberen wel meer dan een uur neemt.

Ook nu ligt de hele meute inclusief moeder heerlijk te slapen.

We geven al enige tijd flesvoeding extra en zijn nu wat serieuzer aan het bijvoeren met Bambix en in geitenmelk geweekte puppybrokjes. Ook krijgen de puppen vers vlees, ze eten je vingers erbij op.

Sjieuke heeft het denk ik wel zwaar maar met een dieet van kippenhartjes, kalkoenfilet, ossenworst en leverworst naast de gewone brokken en vers voer is het wel te doen. Als gezegd, ze maakt graag een ommetje en de poepjes ruimt ze niet meer op.

Eetgedrag: ik denk dat er al heel wat de revue gepasseerd is.

Toch nog een paar dingen die opvallen.

Voor de nieuwe eigenaren van de reutjes:

De reutjes zijn inmiddels wat zwaarder en sterker dan de meisjes en maken daar op gepaste wijze gebruik van.

Ze eten nog niet met mes en vork en zijn nog niet voldoende opgevoed voor restaurant bezoek. De Bambix zit echt overal.

Voor de nieuwe eigenaren van de teefjes:

De reutjes zijn asociale rotbeesten die altijd voordringen en zelfs al ze te laat aan tafel komen nog het meeste opscheppen.

De teefjes hebben al goede tafelmanieren, ze smakken niet en lopen met uitzondering van Bente niet door hun bord heen.

Voor alle eigenaren:

Door prime time bij de moeder of bijvoeden krijgen ze allemaal genoeg.

Tot slot de karakters.

Ik vermoed dat ik over een week wat meer in detail kan gaan. We zien al duidelijke verschillen maar het zou de puppen die nog een beetje uit de verf moeten komen tekort doen als ik de haaibaaien en macho’s op dit moment al naar voren zou halen.

Wat ik hiermee uiteraard al wel zeg is dat er al een paar exemplaren zijn die zich wat meer profileren en dat ik hoop dat hun toekomstige baasjes stevig in hun schoenen staan.

Waarover een volgende keer.

Met Goos is alles OK.